Zappend zit ik op de bank. Echt kijken doe ik eigenlijk al niet meer. Het is laat, donker en het is beter voor me als ik nu naar bed ga. Terwijl ik die gedachte overweeg en al in een lome sfeer ben gekomen zie ik iets bewegen vanuit mijn ooghoeken. Het heeft een zwart lijf van ongeveer 5 cm en 8 dikke poten die met een enorme boog boven zijn lichaam uitstijgen. Het trippelt in rap tempo voor mijn ogen onder mijn ‘zwevend’ dressoir. Weg lome sfeer. Weg slaap. Mijn hartslag verdubbelt en ik voel mijn hart bijna mijn borstkas uit bonzen.
NIET SNEL BANG
Ik ben niet snel bang. Ik heb geen hoogtevrees, ben uit een vliegtuig gesprongen, racen in een Lamborghini, dikke slangen om mijn nek, operaties, in mijn eentje reizen naar PERU, met een bloedvaart een kerktoren af getokkeld; ik heb het allemaal gedaan. Maar spinnen….daar ben ik echt heel bang voor. Ik had ooit als kind de wens om op een woonboot te wonen. Totdat ik op een woonboot kwam en van de bewoonster vernam dat vanwege het water er altijd veel spinnen in huis zijn. Weg droom. Dikke streep erdoor.
DEAD OR ALIVE
Terug naar die avond dat ik alleen laat in een donkere woonkamer het spel dead or alive speelde met een vies onderkruipsel. Nou ik wist het wel. Voor hem (spinnen zijn in mijn hoofd altijd mannen) werd het the dead en ik zou hoe dan ook alive blijven. Al twijfelde ik inmiddels aan dat feit aangezien mijn hartslag zo hoog was dat een hartaanval ook nog wel eens roet in het eten kon gooien. Hoe dan ook tijd voor een plan van aanpak. Normaliter is mijn eerste reactie in het leven: wat kan IK doen? Bij spinnen reageer ik precies omgekeerd: wie kan me hier direct, acuut, NU mee helpen?? Meestal is het mijn zoon en zelf soms mijn dochter, die mijn angst voor deze geleedachtigen niet delen, degene die me graag te hulp schiet.
HET WAS AL LAAT
Maar het was al erg laat. Hem wakker maken? Nee dat ging ik niet doen. Bij de buurman aanbellen? Nee daar was het ook te laat voor. Een vriend bellen? Nee Cynthia dit zal je zelf moeten opknappen. Gelijk zat ik in mijn ‘trauma’ van de tarantula in de Amazone toen ik in Peru werkte. En de daadwerkelijk strijd die ik moest voeren met een soortgelijk exemplaar als die ik nu voor me had al zat ik toen alleen in een hostel in Machu Pichu village.
GEREEDSCHAP
Okay. Ik kon er lang en breed over nadenken, er moest gereedschap gezocht worden. De eerste optie was een slipper. Nee. Al leef ik op maat 41 ik vond de afstand tot mijn hand te kort en de hoek, onder een dressoir, te onoverzichtelijk en daardoor het risico te groot dat hij van vreugde door dit samenspel met mij een sprongetje zou maken en op mijn hand terecht zou komen. Dus werd het de swiffer stok. Je weet wel. Zo’n uitschuifbare stok met een rechthoekig plateau eraan waar je dan je doekje omheen vouwt. Na geoefend te hebben met welke hoek en druk ik moest toepassen was er geen tijd voor een generale repetitie. Het was gelijk de première en ik moest knallen. Want het risico op wegtrippelen en onvindbaar worden was onaanvaardbaar. Ik zou werkelijk gaan logeren bij iemand als die spin niet gepakt zou worden. Ik sliep als kind in mijn ouderlijk huis op zolder. Toen mijn vader een keer een spin niet wist te pakken en mij het lijk niet kon laten zien (wat ik altijd eis) heb ik nachten lang bij mijn broertje op de 1e geslapen….
GEWELDIGE PREMIERE
De première ging voortreffelijk. Langzaam schoof ik via de onderkant van de kast naar de muur en in 1x met een snoeivaart naar beneden. Hij moest dood zijn. Een klein beetje spiekend leek dat ook het geval. Dus ik heb snel het rechthoekige plateau er weer op gelegd. Weglopen kon ie niet meer dus de noodzaak tot opruimen was verdwenen. ’s Morgens heeft mijn zoon vol bewondering de resten bekeken en weggegooid.
NIET MINDER BANG
Hoe bang ik er ook voor ben, het weerhoudt me niet om bijvoorbeeld op reis te gaan naar landen waarvan je weet dat in de jungle deze beesten (monsters in mijn wereld) verborgen zitten. Vind ik het leuk? Nee. Ben ik steeds minder bang? Nee. Heb ik er steeds weer spijt van dat ik gegaan ben? Ja. Elke keer als ik weer de hele nacht niet slaap, omdat er teveel kieren in het junglehutje zitten denk ik ‘ik doe het niet meer’. Terschelling is vast ook heel leuk. Lekker een bakstenen hotel met gewassen, schone, witte lakens…
LEIDEN DOOR ANGST?
Maar dan zou ik al die prachtige reizen ook niet kunnen maken. Dan zouden al die waanzinnige ervaringen en leerzame inzichten ook aan me voorbij gaan. Wat als je je laat leiden door angst? Wat als je er gehoor aan geeft en niet je wensen en dromen kan waarmaken? Dat de angst je verlamt en je brandend verlangen onderdrukt? Dan is het misschien toch eens tijd die angst te lijf te gaan (niet met een swiffer, met praten en thee kom je in dit geval veel verder 😉).
ZIJN WIE JE BENT
In onze FaceBookgroep helpen we elkaar jouw wereld een beetje mooier te maken, zodat je je niet laat leiden door angst. Hoe? Door je te laten zien en te helpen met het zijn wie je bent. Ik hou van een praktische, laagdrempelige aanpak. Geen zware psychologische kost. Breng in deze groep wat je kwijt wilt en wilt delen en neem mee wat je nodig hebt. In de groep kan je naast inspirerende post ook video’s en challenges vinden. Ik deel zoveel mogelijk tips & tricks met je. Zodat jij (weer) kan zijn wie je bent! Ik hoop je snel te zien. Lijkt me leuk 😀.
Je bent van harte welkom! Je vindt de groep HIER.
KRACHT VAN JE MINDSET
Wil je gelijk aan de slag? Schrijf je dan in voor de gratis online masterclass ‘De Kracht van je Mindset’. Daarin leg ik je in één uurtje uit hoe jij jouw positieve mindset kan inzetten om algemene angsten en twijfels in je leven te lijf te gaan. Nieuwsgierig? Klik HIER.
Liefs, Cynthia – Mira LifeCoach