Zes jaar geleden hoorden we het volgende uit de speakers van onze radio’s komen: “Now we’ve got holes in our hearts, yeah we’ve got holes in our lives, well we’ve got holes, we’ve got holes but we carry on” (Passenger).
Als je wordt geboren kijk je de wereld onbevangen en onbevooroordeeld tegemoet. Je bent puur en heel. Je hebt nog geen verdriet gekend, geen pijn gevoeld. Termen zoals kracht, doorzettingsvermogen, respect en verantwoordelijkheidsgevoel ken je nog niet. Je hebt nog geen keuzes hoeven maken.
Je leven begint simpel. Je huilt wanneer je iets nodig hebt. En je ouders doen (in de meeste gevallen) hun uiterste best precies te doen wat jij wilt. Naarmate je ouder wordt leer je dat het allemaal niet zo simpel is als dat het eerst leek. Zodra je leert praten kan je gerichter aangeven wat je wel en niet wilt, maar dan merk je dat je niet meer automatisch krijgt wat je graag wilt hebben. Je krijgt wat je ouders denken dat je nodig hebt. Je moet met het woord nee leren omgaan en je gaat het zelf ook veelvuldig gebruiken om uit te testen wat dat met mensen doet.
Gek toch dat we dat nee zeggen op latere leeftijd zo moeilijk vinden.
Op de basisschool leer je dat je gepest kan worden en dat je niet allemaal hetzelfde bent. Sommige van je klasgenootjes halen 9’s en 10-en. Sommige zijn supergoed in voetballen en anderen blinken uit in een techniekles of de jaarlijkse talentenjacht. Waar pas jij in dit geheel?
Op de middelbare school leer je je weren. Soms moet die muur veel dikker en hoger zijn dan dat je wilt, maar de wereld is hard. Je probeert te ontdekken wie je bent, maar alles en iedereen om je heen schijnt dat graag voor jou te willen bepalen.
Je beste vriend negeert je van de een op de andere dag, omdat je niet die dure merkschoenen hebt zoals ‘iedereen’. Je wordt als laatste gekozen bij de gym of je probeert juist zelf de juiste keuzes te maken ten aanzien van het team wat jij vandaag van de juf mag samenstellen.
Als jongvolwassenen moet je ontelbaar veel keuzes maken die soms vergaande gevolgen hebben. Relatie, huisvesting, studie, carrière. Of ga je misschien eerst een half jaar backpacken door Azië? Pas later kom je te weten of het voor jou de juiste keuzes waren. Had je het anders gedaan als je de uitkomst van tevoren had geweten?
Wat heeft je geraakt in jou reis naar wie je nu bent? Wat heeft je verdriet gedaan? Waar heb je spijt van? Welke mensen heb jìj pijn gedaan? Als kind wil je graag ouder worden. Volwassen zijn. Dan mag je zelf bepalen hoe laat je thuiskomt na het uitgaan. Dan mag je zelf kiezen welke kleren je aantrekt, dat je je muren zwart verft en de hele dag in bed ligt met een kater. Want jeetje wat is dat tof…. Ontdekken, ontwikkelen, groeien. Leren wat je wel en niet wilt. Maar dat gaat niet zonder vallen en opstaan. Soms twee stappen vooruit en weer één achteruit. Verdriet verwerken. Pijn een plek geven. Mensen laten gaan. Dromen loslaten. Maar wat komt ervoor terug? Ook daar heb je een keuze in. Welke mensen heb je graag om je heen? Welke nieuwe dromen heb je? En hoe creëer je de weg daarnaartoe? Heb je daar een beeld bij? Heb je een plan?
Gaten in je hart. Wat of wie heeft bij jou gaten in je leven gemaakt? Heb je ze geheeld?
Pas dan kan je verder gaan….